Η 2η φάση εφαρμογής συνένωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης

Το Ινστιτούτο Τοπικής Ανάπτυξης(ΙΤΑ) στη τελευταία του μελέτη σχετικά με τη συνένωση δήμων και κοινοτήτων προτείνει τη δημιουργία τεσσάρων ή πέντε δήμων στη Βοιωτία. Ταυτόχρονα εισηγείται τα εργαλεία που πρέπει να εφοδιάσει η πολιτεία τους νέους δήμους, προκειμένου να υπάρξει βιωσιμότητα αυτών.

Στο θέμα έχουμε αναφερθεί και σε προηγούμενο άρθρο, υποστηρίζοντας την αντίθεσή μας σε αυτόν τον μερισμό για λόγους που έχουμε ήδη αναλύσει και κύρια, γιατί το δείγμα της πρώτης εφαρμογής στους καποδιστριακούς δήμους της περιοχής μας είναι ότι χειρότερο έχουμε βιώσει από πλευράς διασπάθισης χρήματος και απώλειας υπηρεσιών από τις πρότερες κοινότητες. Το ‘κράτος’ χρησιμοποιεί το πιο πάνω ως κύριο επιχείρημα και ζητούμενο: Εκτιμά πως η συνένωση θα συμβάλει στον περιορισμό των εξόδων.

Αν πραγματικά το κράτος προσβλέπει σε αυτή τη κατάσταση(status), τότε πρέπει να λάβει δραστικά μέτρα, ώστε να αποκόψει τοπικούς ηγετίσκους που εποφθαλμιούν αποκλειστικά στη διαχείριση των κονδυλίων, προς ίδιον όφελος.

Αυτό κατά τη γνώμη μας θα επιτευχθεί, μόνο αν στη Βοιωτία υπάρξουν δύο δήμοι, όπως παλαιότερα οι επαρχίες με τη διαφορά του αιρετού των αρχόντων.

Η αλλαγή της ονομασίας των πάλαι ποτέ επαρχιών σε Δήμους Θηβών και Λιβαδειάς, θα δώσει νέα ώθηση στους οικισμούς, καθώς τα τοπικά συμβούλια κάθε οικισμού θα αποκτήσουν ξανά την αίγλη και την δύναμη που σήμερα στερούνται. Ποιος από εμάς γνωρίζει εκτός από τον πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου και τα μέλη του;

Χορηγήθηκαν με τη πρώτη φάση της συνένωσης τίτλοι άυλοι, οι οποίοι στερούνται από νομοθεσίας, την ενεργό συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων.(Ορισμένοι δήμοι καλούν τους τοπικούς προέδρους σε θέματα που αφορούν τον οικισμό τους, αλλά δεν περισσεύει χρόνος στα συμβούλια, ούτε τη γνώμη τους να καταθέσουν). Όμοια η υποβάθμιση του θεσμού ειδομένη ως κάλυψη θέσης, οδηγεί στην τοποθέτηση αδιάφορων προς τα κοινά ατόμων.

Ταυτόχρονα δημοτικοί σύμβουλοι εκλεγμένοι από τον οικισμό αποφασίζουν σε αριστίδην συνόδους το μέλλον του τόπου, χωρίς τη συναίνεση του τοπικού στοιχείου.

Η συνένωση όλων των οικισμών της πρώην επαρχίας Θηβών, υπό έναν Δήμο, θα συμβάλει στην ενιαία αντιμετώπιση προβλημάτων, σε ορθολογική ιεράρχηση έργων και το πιο σημαντικό, θα αποτινάξει από τον σβέρκο των χωρικών, τους νέους αγάδες που προέκυψαν με τη πρώτη προσπάθεια ενιαίας τοπικής αυτοδιοίκησης.

Η τοπική συνένωση που προτείνει το ΙΤΑ θα συμβάλει στη περαιτέρω συρρίκνωση των οικισμών, καθώς είναι βέβαιο πως στη περιοχή μας, η διαφαινόμενη πρόκριση του οικισμού Σχηματαρίου, ως έδρα του νέου δήμου(ελπίζω με επικράτηση της λογικής να ονομασθεί δήμος Τανάγρας και όχι όπως επιθυμούν ορισμένοι ‘πονηροί’, αν εφαρμοσθεί), θα δημιουργήσει αψιμαχίες στα υπό εξέλιξη σετζάκια και θα αδρανοποιήσει πλήρως τα τοπικά συμβούλια.

Ο πρώην δήμος Τανάγρας αποτελεί ένα καλό παράδειγμα – επιχείρημα ανασκευής του σχεδίου που προτείνει το ΙΤΑ. Η έρευνα σε κείμενα της εποχής καταδεικνύει τις διαμάχες μεταξύ Λιάτανης και Χλεμποτσαρίου, όχι μόνο για την έδρα, αλλά και για την εγκατάσταση των υπηρεσιών, αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους οικισμούς του δήμου.

Γιατί να μην οδηγηθούμε σήμερα σε ένα πιο ριζοσπαστικό και λειτουργικό σύστημα διοίκησης που σύντομα θα κληθούμε να το ονομάσουμε Καποδίστρια 3;