Ευαισθησίες οικολογικές και παραποτάμιες
Μια ομάδα επιστημόνων τοποθέτησε 5 πιθήκους σε ένα κλουβί και στη μέση έβαλε μια σκάλα με μερικές μπανάνες στη κορυφή.
Κάθε φορά που ένας πίθηκος ανέβαινε στη σκάλα, οι επιστήμονες κατάβρεχαν τους υπόλοιπους πίθηκους με παγωμένο νερό.
Μετά από λίγο, κάθε φορά που ένας πίθηκος ανέβαινε στη σκάλα, οι υπόλοιποι ορμούσαν και τον ξυλοκοπούσαν.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα κανένας πίθηκος δεν ανέβαινε πια τη σκάλα, παρά τον έντονο πειρασμό.
Τότε οι επιστήμονες αποφάσισαν να αντικαταστήσουν τον έναν από τους πίθηκους.
Το πρώτο πράγμα που έκανε αυτό ο νέος πίθηκος ήταν να ανέβει στη σκάλα.
Αμέσως μετά οι υπόλοιποι τον ξυλοκόπησαν.
Μετά από μερικά ξυλοκοπήματα, ο νεοφερμένος έμαθε να μην ανεβαίνει στη σκάλα παρότι δεν ήξερε γιατί.
Στη συνέχεια αντικαταστάθηκε και 2ος πίθηκος και συνέβη το ίδιο, με τον 1ο πίθηκο να συμμετέχει στο ξυλοκόπημα του 2ου.
Άλλαξε και 3ος πίθηκος και συνέβη το ίδιο. Ήρθε και 4ος και το ξυλοκόπημα συνεχίστηκε και τέλος αντικαταστάθηκε και ο 5ος.
Αυτό που είχε απομείνει ήταν μια ομάδα πιθήκων, που παρότι δεν είχαν δεχτεί ποτέ παγωμένο νερό, συνέχισε να ξυλοκοπά όποιον πίθηκο ανέβαινε στη σκάλα.
Αν μπορούσε κάποιος να ρωτήσει τους πιθήκους γιατί ξυλοκοπούσαν όποιον προσπαθούσε να ανέβει …
...βάζω στοίχημα θα απαντούσε:
Δεν ξέρω – αλλά έτσι γίνονται τα πράγματα εδώ.
Σας ακούγεται σωστό;
Πόσο έτοιμος είναι ο κάτοικος, συμπεριλαμβανομένων και των βιομηχάνων, της περιοχής μας να αλλάξει συμπεριφορά και να αποκτήσει οικολογική συνείδηση;
Ζητούν λοιπόν από εμάς οι οικολογικές οργανώσεις γράφει ο Χρήστος Γιανναράς σε φύλλο της Καθημερινής να:
Περιορίσουμε την κατανάλωση ενέργειας και τη σπατάλη νερού.
Ξεχωρίσουμε τα σκουπίδια μας σε κατηγορίες για ανακύκλωση.
Χρησιμοποιήσουμε ποδήλατο, ήπιες μορφές ενέργειας κλπ
Όλα αυτά, υπό μορφή τρομοκρατίας με στόχο που μοιάζει αγαθός:
Να ενεργοποιηθούμε πολιτικά οι πολίτες, προκειμένου η πολιτεία να προχωρήσει σε μέτρα θεσμικά που θα αναχαιτίσουν την περιβαλλοντική καταστροφή.
Ουσιαστικά μας ζητούν να αλλάξουμε συμπεριφορά. Αυτό για να γίνει χρειάζεται παίδευση και αυτή με τη σειρά της για να ευοδωθεί, θα πρέπει να απομακρυνθούν όλα τα λεγόμενα περισπαστικά αίτια.
Επί της ουσίας τα αίτια αυτά είναι οι πρωταρχικές ανάγκες του ανθρώπου.
Όπου αυτές ικανοποιούνται, κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους οικολογικές συμπεριφορές.
Όμως πως βγάζεις από τρόπο ζωής του Έλληνα το ‘Καρδιά μου φάε, πίε και εφραίνου’; Δηλαδή πως τον αποτοξινώνεις από τη γερή δόση καταναλωτισμού που είναι εμποτισμένος; Αυτός ο άκρατος καταναλωτισμός δεν του επιτρέπει να βάλει στην άκρη ένα καλά θωρακισμένο εγώ και να σκεφτεί με το εμείς της σχέσης και της κοινωνίας.
Ακόμη και στον έρωτα είναι διάχυτη η ιδιοτέλεια.
Συνεχίζει ο κύριος Γιανναράς στο άρθρο του:
Οι πολιτισμοί δεν προκύπτουν από την εμπέδωση(ή την επιβολή) ιδεωδών, αξιών, υψηλών στόχων, γεννιούνται από τις ανάγκες: Ποια είναι η πρώτη, ποια η δεύτερη.
Θα προστατέψουμε αποτελεσματικά τη φύση, όταν πρώτη μας ανάγκη και χαρά θα είναι ο σεβασμός της φύσης, η σχέση με τη φύση, όχι η υποταγή της στις εγωκεντρικές μας ορέξεις, όχι η κατανάλωση της φύσης.
Και εμείς εδώ οι περαστικοί του τόπου τούτου, για να δούμε καθαρό τον Ασωπό, για να δούμε καθαρές αγροτικές καλλιέργειες, για να εισπνέουμε καθαρό αέρα και να ξεδιψάμε με πόσιμο νερό, πρέπει να γίνουν όλα αυτά ανάγκη, όχι επιβεβλημένη, μεθοδευμένη και επιτηδευμένη, αλλά ανεβασμένη ιεραρχικά στη πυραμίδα των αναγκών μας στις πρωταρχικές(vital), κατ’άλλους θεμελιώδεις.
