ένα νέο παραμύθι(;)

Μια ομάδα εργαζομένων σε μια τοπική εταιρία αποφασίζει να εκμεταλλευθεί μια αλάνα της. Την καθαρίζει. Την αρώνει. Μεταφέρει χώμα από παρακείμενη εκσκαφή και φυτεύει κηπευτικά.

Τα κηπευτικά ωρίμασαν και ήρθε η ώρα να απολαύσει η ομάδα τους κόπους της.

Οι ντομάτες και τα αγγουράκια κόβονται και στρώνονται σε στρογγυλή τράπεζα, όπου ως Έλληνες πέφτουν με τα μούτρα και δεν αφήνουν τίποτα.

Μετά όμως από αρκετή ώρα, παρατηρείται ομαδική δηλητηρίαση.

Η ομάδα αρχίζει και ψάχνεται.

‘Δεν μπορεί όλοι μαζί να τη πατήσαμε. Κάτι κοινό θα φταίει!’

Ο πιο έξυπνος συλλέγει νερό και το στέλνει για ανάλυση.

Τα πρώτα αποτελέσματα από τα εργαστήρια έρχονται και βρίσκουν το νερό εντός ορίων.

Μπα! Κάτι άλλο θα’ναι! Σκέφτονται και αρχίζουν να το αποδίδουν σε τυχαίο γεγονός.

Ένας από αυτούς λέει: ‘Ρε μάγκες δεν εξετάζουμε και το χώμα;’

Όλοι γέλασαν, αλλά αυτός συγκέντρωσε μια ποσότητα και την απέστειλε σε ένα εργαστήριο.

Σε λίγο καιρό ήρθαν και τα αποτελέσματα από το χώμα και όλοι ‘μάργωσαν’.

Εσείς τι φαντάζεσθε ότι μπορεί να είχε το χώμα και σε μεγάλη ποσότητα;

Ναι, ναι, καλά σκεφθήκατε.

Χρώμιο εξασθενές και άλλα υπέροχα βρώσιμα βαρέα μέταλα.

Να το χαιρόμαστε.