09 Ιουλίου 2009

Τα καπετανάτα του Δήμου Οινοφύτων

Με την εφαρμογή της υποχρεωτικής συνένωσης δήμων και κοινοτήτων το 1997, καταβλήθηκε προσπάθεια ομαλής μετάβασης των οικισμών στην εν Δήμω κοινωνία, σύμφωνα με τις προσδοκίες του νομοθέτη.
Η περίοδος μετάβασης, πέρα από τις τυπικές λειτουργικές διαδικασίες συνένωσης και ένταξης σε επίπεδο γραμματειακής και διοικητικής υποστήριξης, έθετε ως προτεραιότητα τη σύσφιξη σχέσεων και την αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των κατοίκων των οικισμών.
Τούτο από τη μέχρι τώρα πορεία του δικού μας δήμου δείχνει να μην έχει επιτευχθεί.
Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις ‘δημοτών’ που τρέφουν αβυσσαλέο μίσος για τους κατοίκους άλλων δημοτικών διαμερισμάτων, όχι άδικα κατ’ εμάς, αφού η εγκατάλειψη του οικισμού τους από τη δημοτική αρχή υποβοηθά στον αποδεκατισμό του.
Οι λόγοι αρκετοί και ανάγονται ακόμη και στη πρώιμη περίοδο ανασύστασης του Ελληνικού κράτους περί το 1830.(Εισαγωγή Δημοτικού Συστήματος από Αντιβασιλεία Όθωνα, 1833).
Ο πρώτος του δήμου ανάλογα με τον γενέθλιο ή τόπο διαμονής του, υποστηρίζει ανοικτά τον οικισμό του.
Τα προεκλογικά οράματα κάθε τετραετίας εξανεμίζονται όταν οι ‘προεστοί’ έρχονται αντιμέτωποι με τα καθημερινά προβλήματα και ο καθείς αντιμετωπίζει τον τόπο που κατοικεί με τη στενή έννοια της περιουσίας.
Οι υποδομές αποκτούν χαρακτήρα συγκεντρωτικό. Στοιβάζονται στην έδρα του δήμου, αναγκάζοντας κάθε δημότη να νοιώθει παραγκωνισμένος. Ταυτόχρονα δε, γεμίζουν με υπεροψία τον δημότη του ‘κέντρου λήψης αποφάσεων’ έναντι των ομο(συν)-δημοτών του, η οποία υποδαυλίζει την όποια προσπάθεια προσέγγισης.
Οι υπό τον πρώτο εκλεγμένοι, αν και εκπρόσωποι του πέριξ του κέντρου λαού, αναμένουν στη γωνία για το ξεροκόμματο που θα περισσέψει και μόνο αν εκλείψει και αυτό, τίθεται σε λειτουργία ο μηχανισμός της δυσφήμισης του πρώτου και η αποστασιοποίηση από αυτόν, με ταυτόχρονη αποποίηση των ευθυνών που τους αναλογούν.
Σε αυτή τη συνένωση των οικισμών, ένεκα του νομοθέτη(σωστά κατά τη γνώμη μας), υπάρχει αναγκαστική εκπροσώπηση από όλους τους οικισμούς. Δυστυχώς όμως αυτός ο καταναγκασμός οδηγεί σε συμμαχίες και συνεργασίες με ανθρώπους που μέχρι σήμερα δε γνωρίζουν ούτε τον τρόπο δουλειάς τους, πολλώ δε μάλλον το τρόπο σκέψης τους. Μοναδικά κριτήρια για την επιλογή: ‘Πόσες ψήφους κουβαλάει ο υποψήφιος σύμβουλος και ο αντιπερισπασμός του αντιπάλου, δημιουργώντας έχθρες ανάμεσα σε οικογένειες’.
Δεν αναπτύχθηκε καμία μορφή επαφής στη βάση των οικισμών, καθώς η μοναδική επαφή εστιάστηκε στο ‘αλισβερίσι’ των υποψηφίων. Υποψηφίων που ενώ επισκέπτονται τους τόπους μας και ομιλούν για ανάπτυξη του, ουσιαστικά αναφέρονται στον τόπο που διαμένουν αυτοί και όχι τον δικό σου.
Κανείς από τους υποψηφίους δεν έχει αντιληφθεί τι απαιτούσε από αυτούς ο νομοθέτης κατά τη μετάβαση των πολλών σε ένα. Αν και έχουν παρέλθει 13 χρόνια από την έναρξή της, ζούμε καθημερινά παραδείγματα απομόνωσης και έργων στενής τοπικής εμβέλειας και αντίληψης.
Ανάλογα με το Δημοτικό Διαμέρισμα που διαμένει ο καθείς, εφαρμόζεται και διαφορετική πολιτική.
Αν διαμένεις στον Άγιο Θωμά, απαγορεύεται οποιαδήποτε πρωτοβουλία, αν δεν έχει την έγκριση των τοπικών ταγών. Η έκδοση δε κάποιου δημόσιου εγγράφου απαιτεί μετάβαση στο… κέντρο με ίδια μέσα, για να μην ξεχνάς ότι δεν είσαι από τους εκλεκτούς, αλλά δεύτερης κατηγορίας δημότης.
Για το Κλειδί ούτε λόγος. Το χωριό αυτό, προσφέρεται αντικείμενο κοινωνιολογικής μελέτης που αφορά σε προσπάθεια έμμεσης μετανάστευσης, θαρρείς και του κάναμε χάρη που το δεχτήκαμε στο δήμο.
Αν διαμένεις στο Δήλεσι έχεις τη κεφαλή εστραμμένη προς τη θάλασσα και τα προβλήματά σου είναι καλοκαιρινής φύσης. Γιατί άλλωστε να προτιμήσεις θέα βουνού από τη θαλασσινή αύρα; Εξαίρεση αποτελεί ομάδα ανθρώπων που διαμένει μόνιμα εκεί και μέσω συλλόγων προσπαθεί να ζητήσει τα αυτονόητα. Δηλαδή να ζήσει ανθρώπινα. Το ότι στοιβάχτηκαν 10.000 άτομα σε έναν οικισμό που έχει δυνατότητα να εξυπηρετήσει μόλις 1000 κατοίκους, αφήνει αδιάφορους τους ‘εκλεκτούς’, που αναμένουν από την εκκλησία να κάνει το… θαύμα της.
Δεν αλλάζουν εύκολα νοοτροπίες πληθυσμιακών ομάδων αν και όμορων μεταξύ τους. Δεν αποτελούν εξαίρεση οι άρχοντες σε αυτό.
Αυτό δεν κατέστη δυνατόν την εποχή που ο πληθυσμός της περιοχής μας ήταν αμιγώς αρβανίτικος.
Σήμερα που ο Δήμος, αλλά και η Ελλάδα γενικότερα, πέρα από την εσωτερική μετανάστευση βιώνει και την εισαγόμενη, καθίσταται έτι δυσκολότερος ο ενστερνισμός της ιδέας του όλου( υπό μία σκέπη όλοι οι οικισμοί).
Για αυτό μίλησα για καπετανάτα.
Η πρώτη συνένωση των τότε οικισμών της περιοχής υπό τον Δήμο Τανάγρας λειτούργησε για κάποια χρόνια ως το πρώτο εγχείρημα του νεοσύστατου κράτους και μετά κατέρρευσε όπως και οι υπόλοιπες. Σημειώνω εδώ πως μέχρι τότε δεν υπήρχε η έννοια της κοινότητας με τη σημερινή μορφή, αλλά με το πρότυπο της οθωμανικής διοίκησης.
Η διεκδίκηση της καθέδρας του Δήμου απασχολούσε και τότε. Αρκεί η αναμόχλευση κειμένων της εποχής για να διαπιστώσει κανείς πως έδρα του Δήμου αρχικά σχεδιάστηκε ο οικισμός Λιάταις, με μετονομασία σε Τανάγρα, πρώτο σε κατοίκους χωριό.
Μετά από ζυμώσεις όμως το 1842 και συνεχείς ανακατατάξεις, έδρα της περιοχής ορίζεται το Χλεμποτσάρι(Ασωπία) από το οποίο προερχόταν και ο Αναγνώστης Δημητρίου, σημαίνον πρόσωπο της περιοχής μας και πρώτος δήμαρχος του τότε Δήμου Τανάγρας.
Κατά συνέπεια ο σχεδιασμός του τότε νομοθέτη πήγε περίπατο, αφού το τοπικό στοιχείο,(ο καπετάνιος της περιοχής) η καταγωγή αν θέλετε, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και διαμόρφωσε την απόφαση.
Ερχόμενοι στο σήμερα δεν είναι μακριά η εποχή που η πολιτεία θα ζητήσει την εφαρμογή της 2ης αναγκαστικής συνένωσης.
Τι αναμένουμε να συμβεί;
Ακριβώς ότι και κατά τη σύσταση του Ελληνικού κράτους. Να υπερισχύσει ο τη μεγαλύτερη επιρροή ασκών, στη κεντρική διοίκηση, που ευαγγελίζεται…την αποκέντρωση.
Πως λοιπόν θα διαμορφωθεί πνεύμα συνεργασίας μεταξύ των οικισμών, όταν η τοπική εξουσία θα επιζητά την έδρα, αποκλειστικά και μόνο ως ένδειξη δύναμης και επιρροής;
Ο λαός θα καλλιεργείται με πνεύμα έχθρας για τον συνδημότη του, όπως συμβαίνει και σήμερα, με αντάλλαγμα το domination, δηλαδή τη ταμπέλα της επικρατούσας τάξης.
Το κράτος θέλει τον περιορισμό της διοίκησης των οικισμών, αποσκοπώντας αποκλειστικά στην ελάττωση της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος και εκτιμά πως με τη συνένωση επιτυγχάνεται ο σκοπός.
Η ιστορία μας δείχνει πως ο θεσμός έχει αποτύχει και η επαναφορά του έγκειται στο γεγονός ότι το κράτος αδυνατεί να ενεργοποιήσει μηχανισμούς ελέγχου.
Οι φιλότιμες προσπάθειες και οι εκθέσεις των επιτροπών διερεύνησης για τις συνενώσεις δεν διαφέρουν στο θεωρητικό μέρος από την πρώτη εφαρμογή.
Η καταδίκη τους οφείλεται στην αδυναμία του κράτους να εφαρμόσει τα όσα καταδεικνύουν.
Αν πραγματικά θέλουμε ανάπτυξη, το πρόβλημά μας δεν είναι πόσοι θα είναι οι πρόεδροι, αλλά το ότι το λειτούργημα του προέδρου κατέστη επάγγελμα μιζαδόρικο, έτσι όπως το προβάλει η σημερινή μας δημοκρατία!
Τα καπετανάτα λοιπόν του Δήμου μας, αλλά και γενικότερα, δεν πρόκειται να εκλείψουν, όσο οι ταγοί του θεωρούν εαυτούς καπεταναίους.
Καπεταναίοι από τους οποίους λείπει ο προσανατολισμός και η αξιοπιστία.

10 σχόλια:

Δημητρα είπε...

ενδιαφέρον άρθρο, αλλά καλοκαιριάτικα, ανταπόκριση δεν θα έχει. Ξαναδημοσίευτο το Σεπτεμβρη

ΣΤΑΘΗΣ είπε...

ειδικά στο Δήλεσι το κακό έχει παραγίνει.
Δεν είδα καμία αναφορά στο άρθρο σας για το νερό. Το πιο σημαντικό πρόβλημα του Δήλεσι.
Δηλητήριο πίνουμε.
Και για αυτό το λόγο ο Δήμος μας έχει αγνοήσει.
πασπαλίζουν ότι φαίνεται.

ΝΑΝΤΙΑ είπε...

ΓΙΑΥΤΟ ΠΑΡΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ.
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΟΥ Η ΑΜΥΝΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣ.
ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΞΕΦΤΥΛΙΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΤΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΕΘΗΚΕ Ο ΛΑΟΣ;

Ανώνυμος είπε...

Φίλτατε το άρθρο σας είναι εξαιρετικό.
Επικοινωνείστε μαζί μου στο kzaro@yahoo.gr
Είμαι από το Δήλεσι και θα ήθελα μια προσωπική κουβέντα αν δεν έχετε αντίρρηση.

Ανώνυμος είπε...

ετσι καταλαβατε εσεις; οι συλογοι στο δηλεσι κανπυν καλο;
αμ δε τους ξερετε αυτους γαιυτο μιλατε

ΚΑΤΕΡΙΝΑ είπε...

Γιατί το Δήλεσι κατάντησε έτσι, ρωτήστε όλους αυτούς τους πρώην ντόπιους που μας πουλούσαν αέρα.
Για να αποσπάσουν τη ψήφομας, έταζαν, νερό και μισό κυβικό πίσσα.
Αυτά είναι τα χάλια της ντόπιας κοινωνίας.

διαμενων στη ταυγετου είπε...

ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΠΑΜΕ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΛΕΣΙ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ 5 ΜΕΤΡΗΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΓΑΙΔΟΥΡΟΠΟΙΕΙΤΑΙ.

Ανώνυμος είπε...

Τι απίστευτο κείμενο είναι αυτό;
Θερμά συγχαρητήρια.

Παρακαλώ επικοινωνείστε μαζί μου μεσω mail

Απόστολος Κωνστανινίδης
apkosnt@gmail.com

Ανώνυμος είπε...

ΔΗΛΑΔΗ ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΤΕ; ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΕΔΡΑ ΤΟ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙ, ΑΛΛΑ Η ΛΙΑΤΑΝΗ;
ΡΕ ΔΕΝ ΠΑΤΕ ΝΑ ΚΟΥΡΕΥΤΕΙΤΕ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ. ΣΥΡΙΖΑΚΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

ΑΣ ΑΝΑΦΩΝΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΟΥΝΤΑΛΑ ΜΟΥ