Πληρώνουν με 5.000€ το έγκλημα στον Ασωπό!

Αναδημοσίευση από τα ΝΕΑ
Το ποτάμι που κάποτε ήταν για κολύμπι έγινε με κυβερνητικές αποφάσεις (του 1969 και 1979) αγωγός λυμάτων. Και από τότε ουδείς αρμόδιος ευαισθητοποιήθηκε


Μόνο μία καταδίκη για την καρκινογόνο ρύπανση που διαρκεί 38 χρόνια
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΧΑΡΗΣ ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ

Ένα διαρκές έγκλημα έχει οδηγήσει στη ρύπανση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα της Ανατολικής Βοιωτίας και της Βορειοανατολικής Αττικής, θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές των χιλιάδων κατοίκων της περιοχής.
Μία σειρά κυβερνητικών αποφάσεων, αλλά και ένας λαβύρινθος μη καταγεγραμμένων αγωγών που απορρίπτει ανεπεξέργαστα λύματα με εξασθενές χρώμιο και άλλα τοξικά μέταλλα στην κοίτη του Ασωπού, οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Κι όμως, κάποτε ο Ασωπός προσφερόταν για κολύμπι. Ήταν 7 Μαρτίου 1969 όταν ένα κομμάτι του Ασωπού, από τις πηγές έως το αντλιοστάσιο του Αγίου Θωμά, χαρακτηρίστηκε αποδέκτης βιομηχανικών αποβλήτων. Οι πρώτες αντιδράσεις των κατοίκων είδαν το φως της δημοσιότητας λίγο μετά την πτώση της χούντας. Στην τοπική εφημερίδα «Φωνή του Ωρωπού» ο κ. Γιώργος Γαβριήλ, σημερινός δήμαρχος, υπέγραφε το άρθρο, «Μελετάται η μετατροπή του Ασωπού εις αγωγό μεταφοράς των δηλητηριωδών αποβλήτων των εργοστασίων». Αγνόησαν την ΕΟΚ. Το 1979 το σύνολο του ποταμού χαρακτηρίστηκε αγωγός λυμάτων των βιομηχανιών από τις Νομαρχίες Ανατολικής Αττικής, Βοιωτίας, Εύβοιας και Φθιώτιδας. Στη συγκεκριμένη απόφαση βέβαια, δεν ελήφθη υπ΄ όψιν οδηγία της ΕΟΚ (2 Απριλίου 1979) για τη διατήρηση των άγριων πτηνών. Από τα 141 είδη πτηνών που συναντώνται στον υγρότοπο του Ασωπού, τα 31 εντάσσονταν στο παράρτημα της οδηγίας. Η πρώτη πανεπιστημιακή έρευνα για την ποιότητα των υδάτων της περιοχής έγινε το 1994 από τον Τομέα Γεωγραφίας- Κλιματολογίας της Γεωλογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών για τη θαλάσσια και παράκτια ρύπανση του Νότιου Ευβοϊκού Κόλπου από τα λύματα του ποταμού και γνωστοποιήθηκε στην κεντρική διοίκηση του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Δύο χρόνια μετά υπολογίστηκε ότι η απόθεση των βιομηχανικών αποβλήτων στη λεκάνη απορροής του Ασωπού ήταν 13.800 κυβικά μέτρα σε μία ημέρα αιχμής, χωρίς μάλιστα να υπάρχουν στοιχεία για τα λύματα που αποχετεύονταν εμμέσως σε αυτόν. Χαμένες ευκαιρίες. Δύο χρόνια αργότερα το ΥΠΕΧΩΔΕ επιχείρησε να συστήσει τον Οργανισμό Προστασίας του Ασωπού με σκοπό την απορρύπανση του ποταμού, εγχείρημα το οποίο δεν τελεσφόρησε. Δεύτερη ευκαιρία, την ίδια χρονιά: η Διεύθυνση Αισθητικών Δασών, Δρυμών και Θήρας επέλεξε το οικοσύστημα της περιοχής ως υποψήφιο για τον επιστημονικό κατάλογο των οικοτόπων που επρόκειτο να ενταχθούν στο δίκτυο ΝΑΤURΑ 2000. Και αυτό το εγχείρημα ναυάγησε...
Το 1997 το ΥΠΕΧΩΔΕ ανέθεσε στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου έρευνα για την αναγκαιότητα και τις τεχνικές παραμέτρους κατασκευής και λειτουργίας Κεντρικής Μονάδας Επεξεργασίας των βιομηχανικών αποβλήτων της περιοχής του Ασωπού καθώς και των αστικών λυμάτων της Αυλώνας. Από αυτή τη μελέτη διαπιστώθηκε η μεγάλη περιβαλλοντική ρύπανση καθ΄ όλο το μήκος του ποταμού έως την περιοχή εκβολής του στο Χαλκούτσι και προτάθηκε ένα σύστημα ολοκληρωμένης διαχείρισης των λυμάτων. Πρόστιμα- χάδι. Και αυτή η πρόταση ναυάγησε. «Εδώ και δέκα χρόνια η προκαταρκτική έρευνα για το έργο “Ίδρυση και λειτουργία Κεντρικής Μονάδας Επεξεργασίας Βιομηχανικών Αποβλήτων της Περιοχής Ασωπού” παραμένει στο συρτάρι καθηγήτριας του Πολυτεχνείου» λέει ο κ. Χρήστος Παναγόπουλος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ωρωπού που το 1999 κινήθηκε νομικά εναντίον 13 βιομηχανιών για τη ρύπανση της περιοχής.
«Η υπόθεση εκδικάστηκε τελικά φέτος το καλοκαίρι και ένοχοι κρίθηκαν οι έξι βιομηχανίες. Τα υψηλότερα πρόστιμα που επεβλήθησαν ήταν 5.000 ευρώ όπως και τρίμηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή», αναφέρει ο δικηγόρος κ. Αθανασόπουλος. Το 2003 υπήρξε άλλη μία χαμένη ευκαιρία για τη διάσωση του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής. Με την απόφαση για την τροποποίηση και συμπλήρωση του «Καθορισμού των κατευθυντήριων και οριακών τιμών ποιότητας των νερών από απορρίψεις ορισμένων επικίνδυνων ουσιών», ο Ασωπός θα έπρεπε να έχει ενταχθεί στο Εθνικό Πρόγραμμα Μείωσης της Ρύπανσης Επιφανειακών Νερών της Χώρας.
Ευτυχώς ακυρώθηκε. Αντί γι΄ αυτό, τον Αύγουστο του 2006 η κυβέρνηση αποφασίζει τη δημιουργία της ΒΙΠΕ Τανάγρας, όπου θα μπορούσαν να εγκατασταθούν έως και 300 βιομηχανίες από όλη την Ελλάδα που θα χρησιμοποιούσαν τον Ασωπό ως «αγωγό επεξεργασμένων λυμάτων».
Τον Οκτώβριο του 2006 γίνεται αίτηση ακύρωσης της απόφασης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας και ακόμα σήμερα η υπόθεση εκκρεμεί.
Η τραγική ειρωνεία: τον ίδιο μήνα πραγματοποιήθηκε η ένταξη του οικοσυστήματος των εκβολών του Ασωπού στο πρόγραμμα του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου και Περιβαλλοντικής Προστασίας Αθήνας, που υπάγεται στο ΥΠΕΧΩΔΕ, για την προστασία των περιβαλλοντικά ευαίσθητων περιοχών του Νομού Αττικής.