Και στο τέλος του Καλοκαιριού η μελαγχολία...

Το τέλος του Καλοκαιριού δημιουργεί μια μελαγχολία, πολλές φορές ανεξήγητη.

Δεν ξέρω αν τη μελαγχολία αυτή επιτείνουν οι εκλογές ή η νοσταλγία για τη νιότη που χάνεται και δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω.
Συνεχώς σιγοτραγουδάω ένα άσμα ‘Θέλω να γυρίσω στα παλιά’

- Θέλω να γυρίσω στην εποχή που έπαιζα μπάλα στο προαύλιο του Δημοτικού και ο ποδοσφαιρικός αγώνας τελείωνε με σκορ 13 – 8.
- Θέλω να γυρίσω στην εποχή που φορτώναμε τη ρεμούρκα του τρακτέρ με 15 άτομα και πηγαίναμε στο -Δήλεσι για μπάνιο.
- Θέλω να γυρίσω στην εποχή που ο Δάσκαλος, ο κυρ Λευτέρης, μου έλεγε να τεντώσω το χέρι και να νοιώσω τον τετράγωνο ξύλινο χάρακα να πέφτει στη παλάμη μου.
- Θέλω να γυρίσω στην εποχή που πρωτοέκανε την εμφάνιση της στο χωριό, αυτό το θεϊκό πλάσμα που όλοι ερωτευτήκαμε, η δασκάλα μας η Νάνσυ.
- Θέλω να γυρίσω στην εποχή που η σπηλιά δεν ήταν γήπεδο, αλλά βράχος για ομαδικές μαλακίες.
- Θέλω να γυρίσω στην εποχή που πρωτοπήγα σε πάρτυ στα Οινόφυτα φορτωμένος πάνω στις πατάτες ενός αγροτικού.
- Θέλω να γυρίσω στην εποχή που περίμενα το Πάσχα ή τα Χριστούγεννα για να κάνω το μεγάλο ταξίδι, στην μαγική πόλη, τη Χαλκίδα. Λεωφορείο στις 7:00 από το χωριό για Οινόη και από εκεί το τραίνο automotris. Μαγεία.
- Θέλω να γυρίσω στην εποχή του πρώτου μου έρωτα. Ξενυχτούσα στη μοναδική καφετερία του χωριού και μαζί με τα φιλαράκια καταστρώναμε σχέδια για το πώς θα συναντήσουμε τις αγάπες μας.
- Θέλω να γυρίσω στην εποχή που πήρα το τραίνο από την Οινόη και πήγα πάνω από το Σταθμό Λαρίσσης με 2 φίλους για να γίνω άντρας. Μέχρι να διαβώ την πόρτα κόντευε να σπάσει το φιλοκάρδι μου. Όταν βγήκα είχα ψηλώσει και μισό μέτρο.
- Θέλω να γυρίσω στην εποχή που το να πας στη γιορτή του θείου σου ήταν εκ των ουκ ανευ. Κανείς δεν σε καλούσε. Κανείς δεν περίμενε το δώρο σου. Σε περίμενε όμως ένα τραπέζι στρωμένο και όλο το σοι.

Νοσταλγώ όλα αυτά και άλλα πολλά που θέλω να τα κρατήσω για πάντα μέσα μου μέχρι την αναχώρηση.