Ο κόσμος δεν είναι τόσο μεγάλος...όσο φαίνεται.

Η φίλη μας η Μαρία ψάχνοντας το χάος του διαδικτύου, μας έστειλε το παρακάτω από το godimitris.gr
και την ευχαριστούμε ιδιαίτερα.
----------------------------------
Κούβα, Αβάνα, 6 Μαΐου 2007


«Εφερα χώμα από την πατρίδα. Οι γονείς μου πέθαναν με τον καημό να γυρίσουν στην Ελλάδα, αλλά ποτέ δεν τα κατάφεραν. Τους θάψαμε εδώ στην Κούβα.
Το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να σκεπάσω τα κόκαλα της μάνας μου και του πατέρα μου με χώμα από τη Θήβα. Εύχομαι τώρα να αναπαύονται ήσυχα. . .».

Ο Jose Luis Gikas Papadelis ξεδιπλώνει την ιστορία της οικογένειάς του, της παλαιότερης ελληνικής φαμίλιας στην Κούβα. Στα χέρια του κρατά δύο τάπερ με χώμα από την Ελλάδα.

Τα φυλάει σαν να είναι ο πολυτιμότερος θησαυρός του. Το μεγαλύτερο μέρος το σκόρπισε στον τάφο των γονιών του, τούς το είχε υποσχεθεί.

Στην Κούβα, κάπου 25 χιλιόμετρα από την Αβάνα, δίπλα στις παραλίες της Playas del Este που σας έγραφα προχτές, βρίσκεται ένα εστιατόριο με ελληνική κουζίνα, έχει φόντο τον Παρθενώνα και ακούς την Αρβανιτάκη. . . Είναι το εστιατόριο του Jose. Ενα από τα λίγα εστιατόρια τα οποία ανήκουν σε ιδιώτες στην Κούβα. Το ελληνικό δαιμόνιο σκέφτηκα μόλις το έμαθα. Κι έτσι είναι. . .

Η άδεια στον Jose όμως δεν του δόθηκε γιατί είναι Ελληνας. Ο Jose ήταν καπετάνιος λοχαγός στον πόλεμο στην Αγκόλα, όταν η Κούβα το 1975 έστειλε στρατεύματα στο πλευρό του Λαϊκού Κινήματος για την Απελευθέρωση της Αγκόλας. Είναι η πρώτη φορά που ο Jose μιλάει για αυτή του την εμπειρία.

Στην ουσία ο αρχηγός της Κουβανικής στρατιωτικής αποστολής στην Αγκόλα, ήταν Ελληνας. Ο Jose είχε αποφοιτήσει από τη σχολή του με την καλύτερη βαθμολογία.

Σήμερα έχει αποστρατευθεί γιατί στην Αγκόλα τραυματίστηκε. Δεν έκατσε όμως με σταυρωμένα τα χέρια και βρήκε ένα ιταλικό εστιατόριο. Το Picolo. Τα τελευταία χρόνια το ανέλαβε ο ίδιος και σιγά σιγά το μεταμορφώνει σε ελληνικό εστιατόριο. Βασικά μόνο το όνομα έμεινε ιταλικό. Σε κάθε γωνιά υπάρχει και κάτι που θυμίζει Ελλάδα, από τη διακόσμηση μέχρι τις μυρωδιές.

Μάλιστα τα φαγητά του είναι τόσο νόστιμα που οι πελάτες πρέπει να έχουν κλείσει πρώτα τραπέζι. Χωριάτικη σαλάτα με κουβανέζικη. . . φέτα και τζατζίκι.

Η οικογένειά του στην ουσία εκδιώχθηκε από την Ελλάδα, επί Μεταξά, Παπάγου και αποφάσισε να καταφύγει στις ΗΠΑ. Από τον Αγιο Θωμά της Βοιωτίας βρέθηκαν στην Κούβα γιατί από εκεί θα μπορούσαν εύκολα να προσεγγίσουν την Αμερική, αλλά αυτό δεν έγινε.

Εμειναν για πάντα στο νησί του Κάστρο.

Ο πατέρας του, Ευάγγελος, ήταν από τους πρώτους Ελληνες που εγκαταστάθηκαν στην Κούβα. Με τη σύζυγό του Μαρία απέκτησαν 8 παιδιά. Ο Jose είναι ο μικρότερος αδερφός.

Ολη η οικογένεια μιλούσε ελληνικά, «μα σιγά σιγά τα ξεχνάμε πια», μου λέει. Συνεννοούμαστε κυρίως στα ισπανικά, ωστόσο σε κάθε πρόταση χρησιμοποιούμε και μια ελληνική λέξη.

«Είμαι Κουβανός, αλλά στο αίμα μου κυλάει ελληνικό αίμα και είμαι περήφανος για αυτό». Τα παιδιά του και τα εγγόνια του έχουν ελληνικά ονόματα. Ολο και κάποιες ελληνικές λέξεις μιλούν.

Η οικονομική του κατάσταση αλλά και το ότι έχει ελληνικό διαβατήριο του επιτρέπουν να έρχεται στην Ελλάδα. Πρώτη φορά ήρθε το 2002 και από τότε ήρθε άλλες τρεις φορές.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι όλες τις επισκέψεις του στην Ελλάδα τις πέρασε στον Αγιο Θωμά, κοντά στη Θήβα. Στους συγγενείς του.


«Δεν πήγα πουθενά αλλού, είμαι ευτυχισμένος με τους δικούς μου ανθρώπους, το αίμα μου. Αλλά την επόμενη φορά θα πάω και στα νησιά».



Συγλονιστική ιστορία. Για φανταστείτε ένας συχωριανός μας χαμένος τόσα χρόνια στη Κούβα.

Τι άλλο εκτός από τον νόστο θα μπορούσε να κάνει έναν άνθρωπο να αναζητήσει τις ρίζες του;

Παρόμοιο άρθρο αναρτήθηκε και στο Θηβαικό έχεις μήνυμα, όπου ο godidmitris, ανακάλυψε και ανθρώπους από τη Θήβα.

Αν κάποιος από το χωριό μας γνωρίζει περισσότερα, διαθέτει φωτογραφίες ή έχει ανθρώπους στο εξωτερικό που είναι για χρόνια χαμένοι, ας βοηθήσει στη συλλογή ιστοριών.