Ατελέσφορη η γραφή ;

• Ένα πλατάνι στη μέση της μικρής πλατείας
• Ένα γήπεδο που καταστρέφεται
• Ένας περιφερειακός δρόμος που δεν γνωρίζουμε αν θα χρειαστούμε βίντζι για να τον διαβούμε.
• Μια δημοσκόπηση για το αν ο τάδε θα πάρει 5% στις επόμενες εκλογές
• Η ποιότητα του νερού που πίνουμε
• Το περιβάλλον που καταστρέφεται
• Πλήρη αδράνεια στις κινήσεις της τοπικής εξουσίας
• Ένα θερμό καλοκαίρι
• Μια πρώιμη εκδήλωση ενδιαφέροντος για την επόμενη διεκδίκηση της δημοτικής αρχής
  
  

Τα παραπάνω είναι ζητήματα που θα αντικρίσει κανείς περιδιαβαίνοντας στο χάος του διαδικτύου και μάλιστα σε τόπους που δραστηριοποιούνται στη τοπική μας κοινωνία.

Η όλη συζήτηση μοιάζει σαν να εξελίσσεται στα καφενεία του χωριού, όπου οι παρέες αναπαράγουν τα τρέχοντα θέματα, προτείνοντας μάλιστα και λύσεις, οι οποίες άλλες φορές έχουν ουσία και άλλες εμπίπτουν στο ‘κουβέντα να γίνεται’.

Αξιοσημείωτο είναι πως όπου παρατηρείται έντονη κριτική, τότε διεγείρεται το αμυντικό σύστημα των τοπικών ταγών και εφαρμόζει ένα σταθερό διάγραμμα ροής για να παράγει την απάντηση:
Επηρεάζει τους ψηφοφόρους και την επανεκλογή το δημοσίευμα; Εάν ναι, τότε προκύπτει απάντηση που πολλές φορές μάλιστα υποκρύπτει απειλή. Αν όχι, τότε δεν υπάρχει λόγος να απαντηθεί.

Αυτό για να γίνει απαιτεί επαγγελματισμό προκειμένου το ‘επάγγελμα’ να καταστεί κερδοφόρο.

Η άσκηση του επαγγέλματος προϋποθέτει ταλέντο υποκριτικής περί πόνου και μόχθου για τα κοινά.
Αρκετοί από τους σημερινούς δημοτικούς συμβούλους διαθέτουν ιδιαίτερο ταλέντο στην υποκριτική. Αυτό είναι ορατό και από τη μετάβαση της προεκλογικής περιόδου στην μετεκλογική.
Ο φόβος απώλειας νομής της εξουσίας ωθεί ακόμη και σε ‘ανίερες’ συμμαχίες.

Αλλά αυτά τα έχει ο επαγγελματισμός!
Και φυσικά αυτό που προέχει είναι η εντύπωση που δίνουμε. Όχι το αποτέλεσμα.

Επανερχόμενοι στα γραφόμενα, αυτά δείχνουν να μην απασχολούν καθόλου την τοπική εξουσία, καθώς εκτιμούν πως το κοινό που τα διαβάζει είναι περιορισμένο.

Αλλά κάποια στιγμή, όταν αρχίζουν(κατά τη γνώμη μας έχουν ήδη αρχίσει) οι επαγγελματίες να καταχράζουν βασικές-πρωταρχικές ανάγκες της κοινωνίας, τότε αρχίζει η άμυνα της κοινωνίας ενάντια στον επαγγελματία που αν και λέοντας κατατροπώνεται από τη συσπείρωση.

Το ζητούμενο στη σημερινή κοινωνία, όπως είχε πει παλαιότερα ο Πατήρ Ιωάννης Οικονομίδης είναι η απόφαση της έγερσης από τον καναπέ.

Όσο αφήνεται η διαχείριση της εξουσίας σε επαγγελματίες, αυτοί θα κάνουν οτιδήποτε για να μην αφυπνίζονται δυνάμεις που προκύπτουν από την ομαδικότητα.
Παραμυθιάζουν δε την κοινωνία με λήψεις αποφάσεων που φαντάζουν εξαιρετικές, αλλά είναι κενές περιεχομένου, καθώς δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα.

(βλέπε δράσεις Δήμου Οινοφύτων για το περιβάλον - επίδραση στους βιομηχάνους, μηδενική).

Τελικά μήπως πρέπει κάποια στιγμή να ανατεθεί η εξουσία σε ερασιτέχνες;