Αποστολή εξετελέσθη...

Μετά από αυτό που καταφέραμε για τον Ασωπό ποταμό θα πρέπει να είμαστε όλοι περήφανοι.

• Περήφανοι εμείς οι μπλογκεράδες που τόσο καιρό γράφουμε και ...καταφέραμε να αφυπνήσουμε συνειδήσεις.
• Περήφανοι οι Δημοτικοί άρχοντες γιατί χάρη σε αυτούς το πρόβλημα...ελύθη.
• Περήφανοι οι θρησκευτικοί πατέρες γιατί έγιναν ήρωες και πρωταγωνίστησαν ως νέοι Παπαφλέσσες.
• Περήφανοι οι Νομάρχες της περιοχής γιατί...επιτέλους εισακούσθηκαν αυτά που ζήταγαν τόσα χρόνια.
• Περήφανοι και στην κεντρική εξουσία, από βουλευτές και πάνω, γιατί δρομολόγησαν τη λύση για τη μόλυνση της περιοχής του Ασωπού.

Όλοι εμείς καταφέραμε να σταματήσουμε τις βιομηχανίες να χύνουν βιομηχανικά απόβλητα στο ποτάμι.

Καταφέραμε να σταματήσουμε να μολύνουν τον αέρα μας με τα φίλτρα που έβαλαν και διακόπηκε η πρωινή συννεφιά πάνω από το Κοκάλι(περιοχή μεταξύ Αγίου Θωμά, Οινοφύτων, Οινόης).

Καταφέραμε να πείσουμε τους αγρότες μας να καλλιεργούν με χημικά γεωργικά φάρμακα.

Καταφέραμε...

Τελικά σήμερα Τρίτη 16 Οκτώβρη 2007, το μόνο που διαπιστώσαμε εμείς οι 'καταφερτζήδες' και όλες αυτά οι οργανώσεις που ξαφνικά γεννήθηκαν, ως να μην προυπήρχαν τα προβλήματα, είναι ...

....το θέμα Ασωπός να μην 'παίξει' ούτε ως τελευταίο όχι μόνο στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, αλλά και στις σημερινές εφημερίδες.

Το 15 λεπτό μας πέρασε αδέρφια. Πρέπει να βρούμε άλλο θέμα αν επιθυμούμε διακαώς τη δημοσιότητα.

Παρόλα αυτά ας βροντοφωνάξουμε το γνωστό σύνθημα που ακολουθεί την επιτυχία:

"Ο αγώνας τώρα δικαιώθηκε"

Μαρία για σένα το παρακάτω...

Πρώτη φορά η ομάδα βρέθηκε σε τόσο μεγάλο δείλημα.
Να δημοσιεύσει ή όχι το παρακάτω ποίημα που μας έστειλε ο Τάσος.
Υπερίσχυσε η δημοσίευση με 4 - 1, καθότι όλοι ή σχεδόν όλοι ,για να αφήσουμε έξω αυτή που μειοψήφισε, περάσαμε το κατώφλι του έρωτα.
Μαρία ο Τάσος πρέπει να σε αγαπάει πάρα πολύ και δείχνει να ειναι ευαίσθητος.
Δώστου λίγη σημασία.
Τα ξένα δεν είναι πάντα καλύτερα.
-----------------------------------------
Πάει καιρός που σ’ αγαπώ
καιρός που περιμένω
όμως μπροστά στη πόρτα μου
δε φάνηκε κανείς.
Με δεκανίκι ξύλινο
Σε ποιο χορό πηγαίνω;
Πως λύνεται το αίνιγμα
ετούτης της ζωής;
Το πιο μεγάλο ψέμα
κράτα το για μένα
το πιο μεγάλο ψέμα
της γης.
Είναι φορές που σκέφτομαι
τη μοίρα των ανθρώπων
ερχόμαστε και φεύγουμε
χνουδάκια στο βοριά.
Κι εσύ γελάς και λούζεσαι
στα φώτα ξένων τόπων
και με την άκρη των φρυδιών
μου σκίζεις τη καρδιά.
Τόσα σωστά που έκανες,
κάνε και ένα λάθος,
με μάτια τόσο όμορφα
γιατί με τυραννάς;
Βούλιαξα μες στα μάτια σου
κι έχουνε τόσο βάθος
που δεν θα ξαναβγώ ποτέ,
μα εσύ δεν μ’ αγαπάς.
Το πιο μεγάλο ψέμα
κράτα το για μένα
το πιο μεγάλο ψέμα
της γης.
-----------------------------------