Μια ακόμη γνώμη...

Η σημερινή τοπική αυτοδιοίκηση καλείται να διαχειριστεί προβλήματα που πριν μια δεκαετία ανήκαν στη σφαίρα της φαντασίας για τους εγκαταβιούντες τον τόπο τούτο.
Είναι δε τα προβλήματα αυτά τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, που οι διοικούντες την αυτοδιοίκηση, αδυνατούν να προσεγγίσουν και να δώσουν άμεσες λύσεις.
Έχουν όμως μια κοινή συνιστάμενη. Το περιβάλλον και τη ποιότητα ζωής.

-Τι αναμένει ο ψηφοφόρος από τους ανθρώπους αυτούς;
-Τι είναι αυτό που αναγκάζει τον κάθε ψηφοφόρο να εκφυλίζει και να εκμηδενίζει το οποιοδήποτε έργο παράγεται από έναν δήμο;
-Τι είναι αυτό που αναγκάζει τους τοπικούς ταγούς μετά από παρέλευση μικρού χρόνου στη διοίκηση να αποκτούν υπερφίαλο και ειρωνικό ύφος;

Πολλά τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί που παράγονται από αυτά.
Στη σημερινή της μορφή η τοπική αυτοδιοίκηση και ουσιαστικά οι άνθρωποι που διοικούν, καλούνται να παίξουν το ρόλο του διαχειριστή ενός συστήματος με παραμέτρους πολλών βαθμών ελευθερίας (δάνειο από τη φυσική).
Συνεπώς απαραίτητο εφόδιο των ανθρώπων αυτών στη σημερινή εποχή είναι η γνώση της διοίκησης και των εργαλείων αυτών που θα συντελέσουν στη χρηστότητα της.

Πόσοι και ποιοι από την σημερινή διοίκηση του Δήμου μας έχουν γνώση των εργαλείων αυτών που θα τους βοηθήσουν και θα τους οδηγήσουν στην τεχνοκρατική απόφαση;
Τα εργαλεία αυτά αποκτώνται με γνώση.
Και επειδή η ειδική γνώση δεν είναι αρμοδιότητα του εκλεγμένου, αυτός οφείλει να γνωρίζει πως θα εξασφαλίσει την ειδική γνώση.
Είναι χαρακτηριστική η ρήση τοπικού συμβούλου πριν λίγο καιρό: ‘Ένα πρόβλημα λύνεις, χίλια ξεπετάγονται’. Τι ανάμενε ο σύμβουλος, ότι ο δρόμος προς τη δόξα θα ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα; Έχει σημασία βέβαια και η συνέχεια του παραπάνω διαλόγου. Εγκρατής στα κοινά με αρκετή εμπειρία στα διοικητικά του παρατήρησε το εξής: ‘ Προβλήματα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Αν δεν εφαρμόσετε την τυποποίηση στα ήδη υπάρχοντα, ο όγκος των προβλημάτων θα μεγαλώνει’. Ο σύμβουλος εξανέστη και απάντησε: ‘ Ναι, ναι χρειάζεται τυποποίηση, αλλά δεν την ψηφίζει η αντιπολίτευση’’ Ο ένας κοίταξε τον άλλο στη παρέα και όλοι κρυφογέλασαν, αντιλαμβανόμενοι πως ο δημοτικός σύμβουλος δεν είχε καν αντιληφθεί την έννοια.
Να λοιπόν μια έννοια που πρέπει να φροντίσει ο ίδιος ο Δήμαρχος να εξηγήσει στους συμβούλους του.
Τι είναι λοιπόν η τυποποίηση; Μια καταγεγραμμένη διαδικασία που εφαρμόζεται κάθε φορά που προκύπτει το ίδιο πρόβλημα.
Με απλά λόγια. Εμφανίζεται ένα πρόβλημα. Το πρόβλημα επιλύεται με εφαρμογή συγκεκριμένων διαδικασιών επιτυχώς. Καταγράφω τα βήματα αυτά και τα δίνω για εφαρμογή, όταν αυτό το πρόβλημα προκύψει στο μέλλον.
Ή να το πούμε διαφορετικά, εφαρμόζοντας το ‘Κάλλιον το προλαμβάνειν’ , θεσπίζω διεργασίες που σκοπό έχουν την πρόληψη, παρά τη θεραπεία. Επί παραδείγματι: Κάθε Σεπτέμβρη δεν χρειάζεται η επέμβαση του δημοτικού συμβούλου στα συνεργεία καθαρισμού για να καθαρίζουν τους υπονόμους. Αρχές Μάη συγκροτούνται οι εθελοντικές ομάδες πυροπροστασίας. κτλ.
Αυτή λοιπόν η καταγραφή για να είναι εφικτή πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι ένα επιχειρησιακό σύστημα και ο ορισμός του καταγράφεται παρακάτω:

Επιχειρησιακό είναι το σύστημα εκείνο στο οποίο τα μέσα έχουν αναπτυχθεί και δοκιμασθεί και οι άνθρωποι έχουν γίνει ικανοί να παίζουν το ρόλο τους μέσα σε αυτό, για να φέρει σε πέρας την αποστολή ή να εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο σχεδιάστηκε να επιχειρεί.
Δύσκολος ορισμός στη κατανόηση, αλλά αναγκαία η γνώση του από τους τοπικούς άρχοντες αν επιθυμούν τη παροχή ποιοτικών παροχών στους πολίτες.
Το σύνταγμα δίνει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι σε όλους τους Έλληνες πολίτες με μοναδικούς περιορισμούς την ηλικία και την τέλεση αξιόποινων πράξεων.
Άρα αυτό που ζητάμε από τους με τα κοινά ασχολούμενους είναι η διορατικότητα και η γνώση της διαχείρισης.
Ζητάμε από τους άρχοντες να αντισταθμίσουν την αδυναμία τους αυτή, με εργαλεία ικανά να οργανώνουν και να προλαβαίνουν.
Τα εργαλεία αυτά είναι οι εκπαιδευμένοι υπάλληλοι(στελέχη) του Δήμου, οι οποίοι τηρούν τα πρότυπα, ώστε να φέρουν σε πέρας την αποστολή, τυποποιώντας τις διαδικασίες και εφαρμόζοντας τα ποιοτικά πρότυπα που προκύπτουν από τις αρχές που διέπουν την τοπική αυτοδιοίκηση , όπως τις όρισε το υπουργείο εσωτερικών με την εφαρμογή της Καποδιστριακής συνένωσης.
Διαθέτει σήμερα ο δήμος μας πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, προσωπικό που έχει την τεχνογνωσία να αναλάβει τέτοια καθήκοντα και να τα επιτελέσει με επιτυχία;

Διαθέτει προσωπικό που δεν έχει δει τη θέση του ως βόλεμα ή δημοτικό σύμβουλο που δεν σκέφτεται ‘ρουσφετολογικά’ τους ψηφοφόρους του;

Στο τελευταίο ενδεχόμενα να παίζει ρόλο και η μονιμότητα των υπαλλήλων.
Ωστόσο, η ανύπαρκτη παίδευση των υπαλλήλων στις προκλήσεις του νέου ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης συμβάλει στη μη κατανόηση του ρόλο τους στο συγκεκριμένο επιχειρησιακό σύστημα.

Ναι στο δικαίωμα του καθενός να μετέχει ως αντιπρόσωπος μιας ομάδας στα κοινά, όπως προβλέπει το σύνταγμα, αλλά με την υποστήριξή του με κατάλληλα εργαλεία που αναφέραμε πιο πάνω. Και επειδή ο όρος εργαλείο είναι συχνά παρεξηγήσιμος, τον αντικαθιστούμε με ανθρώπους ικανούς στη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού(πιο εύηχο από τον όρο: ανθρώπινος πόρος)[administration of human resources].

Αν η τυποποίηση και η ποιότητα στις παρεχόμενες υπηρεσίες εξασφαλιστούν με επιστημονικές μεθόδους στον δήμο, τότε είναι βέβαιο, πως ποτέ δεν θα αντιμετωπισθούν εκ νέου παρελθοντικά προβλήματα, αλλά μόνο καινά.

Συνοψίζοντας τα παραπάνω προτείνουμε στους άρχοντας ημών να επανεξετάσουν τη στάση τους και τις ενέργειές τους προς το κοινό καλό με σύνθημα το ‘Κάλλιον το προλαμβάνειν’ .

Είμαστε έτοιμοι για τον Καποδίστρια Νο2;

Αφορμή για το ερώτημα είναι το άρθρο του τελευταίου φύλλου της εφημερίδας Ανεξάρτητος Παρατηρητής: ‘Στο προσκήνιο ο Καποδίστριας 2’.
Μονολεκτικά μπορώ να πω ΟΧΙ. Και ο λόγος είναι πως μετά από τόσα χρόνια Καποδιστριακής συνύπαρξης των οικισμών του Δήμου Οινοφύτων δεν έχει επιτευχθεί καμία απολύτως γεφύρωση τους, όπως προέβλεπε το σχέδιο.
Το αντίθετο έχει συμβεί. Οι κάτοικοι των οικισμών πιστεύουν αρχικά σε εξαγγελίες μεγάλες και τρανές, αποσπάται η ψήφος τους και το αποτέλεσμα πάλι το ίδιο.
Άνθρωποι διοικούσαν πριν, άνθρωποι διοικούν και τώρα.
Δεν είναι ίδιοι και όμως τα ίδια κάνουν.
Ή μήπως τελικά είναι ίδιοι;
Αναφέρω ένα παράδειγμα που έχει να κάνει με τις εορτές των Χριστουγέννων. Ενώ στα Οινόφυτα έχουν φωταγωγηθεί όλοι οι δρόμοι με στολίδια, στον Άγιο Θωμά και το Κλειδί δεν υπάρχει ούτε ένα. Αυτό το παράπονο το γράφουμε από το 2005.
Δείτε τα παρακάτω links.
http://agiosthomas.blogspot.com/2006/12/2006.html
http://agiosthomas.blogspot.com/2005/12/2005.html

Το αστείο της υπόθεσης είναι πως αρκετοί από αυτούς που είναι σήμερα στα πράγματα σχολίαζαν με καυστικά σχόλια, τους τότε υπεύθυνους.
Οι άνθρωποι της τοπικής διοίκησης άλλαξαν, αλλά η διαφορά παρέμεινε.
Ακόμη και αυτό το παράδειγμα που για μένα είναι ασήμαντο, δείχνει τη θέληση των τοπικών αρχόντων να απαιτήσουν και να εξασφαλίσουν από τη δημοτική αρχή ίση μεταχείριση και απολαβή των αγαθών του δήμου(Να γνωρίζουν άραγε τον τρόπο;).
Είπα πως για μένα είναι ασήμαντο, αλλά είναι υπολογίσιμο για τα παιδιά μου που θέλουν να νοιώσουν τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα(δεν θα εξετάσω εδώ αν είναι σωστή ή όχι, απλά έτσι είναι σήμερα).
Τελικά οι άνθρωποι που ψηφίσαμε έχουν γνώση τι σημαίνει τοπική αυτοδιοίκηση;
Ακολούθησαν κάποιο σεμινάριο σχετικά με τη τέχνη του διοικείν;
Τι σημαίνει υποστήριξη του πολίτη;
Τι σημαίνει ισονομία των πολιτών;
Και πέρα από αυτά;
Αναρωτήθηκαν αν διαθέτουν τη γνώση και την ικανότητα να ανταπεξέλθουν των θέσεων που κατέλαβαν;
Αποδέχομαι μια θέση έχοντας πλήρη συναίσθηση της ευθύνης και των καθηκόντων που προκύπτουν από αυτή.
Αν αυτό δεν έχει γίνει κατανοητό και ο μόνος λόγος αποδοχής της θέσης είναι το χρηματικό, τότε ας είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, γιατί οι εισαγγελείς καιροφυλακτούν και κινδυνεύουν από άγνοια πλέον να καταδικασθούν για λόγους που ούτε θα έχουν καταλάβει(υπογραφές σε έγγραφα που δεν καταλαβαίνω τι γράφουν).
Επανερχόμενος λοιπόν στο αρχικό ερώτημα, η απάντηση είναι αρνητική.
Δεν είμαστε έτοιμοι για τον Καποδίστρια Νο2.
Ο Δήμος Οινοφύτων είναι Καποδιστριακός και δεν έχει καταφέρει να γεφυρώσει το χάσμα. Πως θα συνεργαστεί με έναν μη Καποδιστριακό, όπως το Σχηματάρι, όπου οι άνθρωποί του δεν υποχωρούν σε τίποτα.
Αυτό φαίνεται και από τις διεκδικήσεις στα νομαρχιακά συμβούλια;
Ο κάτοικος λοιπόν ενός δημοτικού διαμερίσματος, όπως ο Άγιος Θωμάς και το Κλειδί καλά κάνει και είναι επιφυλακτικός και έχει τις ενστάσεις του.

Όταν σήμερα βλέπει τέτοιες διαφορές, τι να περιμένει αύριο;

Σε αυτό το αύριο έρχεται να δώσει απάντηση το άρθρο του http://korinthos.blogspot.com σχετικά με την αυτοοργάνωση ή με πιο απλά λόγια:

Η αδυναμία των τοπικών αρχόντων υποκαθίσταται από δράσεις πολιτών.

Υ.Γ. Αγαπητοί Δερβενοχωρίτες λέτε να γίνουμε συνδημότες;